شعر کلاسیک # از خدا به خود آ

بخش دوم( عجز انسان و اعجاز خدا) اینچنین بنمود راهم علم زیست کشتنِ موری و انسانی یکیست اشرفِ عالم نباشد مشت خاک برتری آید زِ راه و رسمِ پاک شعلهٔ شمعی که هر شب می گریست خود دلیل مرگ هر پروانه ایست میرسد ما را فراوان ظلم خویش تا شود جبران هزاران جرم خویش تلخ و شیرینِ جهان را میچشیم از چه ما این رنج دوران میکشیم؟ آجر اندر کوره خشت خام بود دستِ آخر پُر ز استحکام بود چاه ها را بهرِ یوسف ها کند یوسفان را تاجِ شاهی بر نهد سبزه تا از خود هزاران گل دمید باغبان از

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها